ارتباط بین ناهنجاری ای ستون فقرات با مؤلفه های حرکتی آزمون کپارت در دانش آموزان نارسای حرکتی

زمینه و هدف: از آن جا که دانش آموزان مبتلا به نارسای حرکتی در اجرای برخی حرکات مشکل دارند و ناهنجاری های ستون فقرات به عنوان یک عامل می تواند باعث محدودیت حرکتی آنان شود، لذا در تحقیق حاضر به بررسی ارتباط بین ناهنجاری های ستون فقرات با مؤلفه های حرکتی آزمون کپارت در دانش آموزان مبتلا به نارسای حرکتی پرداخته شد. مواد و روش ها: تحقیق حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی و به صورت مقطعی انجام گرفت. جامعه تحقیق را دانش آموزان پسر ابتدایی تهران در سال 1388 تشکیل دادند. آزمودنی ها با روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای به شرح زیر انتخاب شدند: از بین مناطق 22 گانه تهران، منطقه 4 و از بین مدارس، 5 مدرسه و نهایتاً از بین آن ها 1100 نفر به صورت تصادفی انتخاب گردیده و سپس با استفاده از پرسشنامه ارزیابی نارسایی ادارکی- حرکتی (با اعتبار 86/0) اطلاعات اولیه از کل جامعه (1100 نفر) به دست آمد و 80 نفر از دانش آموزان پسر 8 تا 12 ساله که حداقل در 5 مورد از 14 فعالیت مورد سؤال دچار مشکل بودند، در آزمون ادراکی – حرکتی 22 نمره ای کپارت (با اعتبار 95/0) شرکت داده شدند. از این تعداد، 34 نفر که پایین ترین نمره را کسب کرده بودند به عنوان نمونه های پژوهش انتخاب شدند. سپس با استفاده از دستگاه اسپاینال موس، ناهنجاری های ستون فقرات این دانش آموزان در دو نمای ساجیتال و فرونتال مورد مطالعه قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و نرم افزار spss 13 استفاده شد. یافته ها: ناهنجاری های پشت صاف 40 درصد، کیفوزیس سینه ای 16/29 درصد و اسکولیوزیس سینه ای 83/20 درصد در دانش آموزان مبتلا به نارسای حرکتی شیوع داشت. در بین فاکتورهای حرکتی آزمون کپارت، فقط بین لوردوز و راه رفتن به پهلو رابطه معناداری (050/0=p) و (34/0=r) یافت شد. همچنین میزان شیوع نارسایی حرکتی در بین دانش آموزان 27/7 درصد بود که از این میزان 09/3 درصد به طور شدید به نارسایی حرکتی دچار بودند. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها مشخص شد که با کاهش میزان لوردوز کمری توانایی راه رفتن به پهلو در این دسته از دانش آموزان کاهش می یابد.